H ιστορία της Formula 1
1974-77Mέρος ΣT'
Αβάντι Φεράρι!
Όταν άρχιζε η διοργάνωση του πρωταθλήματος του '71 πολλοί πίστευαν πως ο τίτλος θα ήταν
υπόθεση της Φεράρι. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής είχε σκοτωθεί στη Μόντσα τον περασμένο
Σεπτέμβρη, η Λότους «72» δε θα μπορούσε ίσως να στηριχθεί μόνο στο νεαρό νικητή του
αμερικανικού Γκραν Πρι, Έμερσον Φιτιπάλντι. Ο Μπράμπαμ αποσύρθηκε, ο Σέρτις προσπαθούσε
να στήσει δική του ομάδα και να διακριθεί, ο Μακλάρεν άφησε την τελευταία του πνοή στο
Γκούντγουντ. Ο περίφημος Τζάκι Iξ, ο ταχύτατος Ρεγκατσόνι και ο Iταλοαμερικανός Αντρέτι
άρχισαν θαυμάσια την περίοδο για τα αυτοκίνητα της Σκουντερία. Η συνέχεια όμως ανήκε στις
Τάιρελ «001-003» που με επτά νίκες κατέκτησαν τον τίτλο των κατασκευαστών, με τον
Στιούαρτ να θριαμβεύει στον αντίστοιχο των οδηγών.
Kείμενο, συλλογή στοιχείων: Σπύρος Xατήρας
Oργάνωση-Eπιμέλεια: Kώστας Kαββαθάς
Φωτογραφίες: Aρχείο K.K.
Ένα καινούργιο αστέρι εμφανίστηκε στις πίστες, εκείνο του Ρόνι Πέτερσον. O φίλοι των
αγώνων τον θαύμασαν στη Μόντσα και στο Μόσπορτ. Η απώλεια των άσσων της BRM Πέντρο
Ροντρίγκεζ και Τζο Σιφέρ αφαίρεσε βίαια από το συναγωνισμό δύο από τα καλύτερα στελέχη
του. Το δημιούργημα του Μορίς Φιλίπ, η Λότους «72», αποδείχθηκε το καλύτερο όπλο στα
χέρια του Φιτιπάλντι, που με αυτό έκανε πέντε νίκες. Ο Βραζιλιάνος κέρδισε το πρώτο του
πρωτάθλημα ύστερα από μάχη με τους Στιούαρτ και Χιούλμ, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον
της διοργάνωσης του '72 μέχρι το αυστριακό Γκραν Πρι. Κι ενώ τα αυτοκίνητα της BRM
έπαιρναν την τελευταία τους νίκη στο Μονακό, η Σκουντερία Φεράρι έμπαινε σε βαθιά κρίση,
που θα την ταλαιπωρούσε και σε ολόκληρη την αγωνιστική περίοδο του '73. H κατάσταση
επηρέασε άμεσα τον Τζάκι Iξ, που δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναγίνει αυτός που ήταν στις πίστες
των Γκραν Πρι. Οι νεαροί Σέκτερ και Χαντ εντυπωσιάζουν τους θεατές και οι ικανότητές τους
αφήνουν μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον, η ρομαντική ομάδα του λόρδου Χέσκεθ δίνει ένα
άλλο χρώμα στις κούρσες. Για τον Τζάκι Στιούαρτ ήταν η τελευταία χρονιά στη Φόρμουλα 1
και οι λόγοι για να φύγει από αυτήν πρωταθλητής για τρίτη φορά, πάρα πολλοί. Πέτυχε πέντε
νίκες και κατάφερε το στόχο του, παρά τη σθεναρή αντίσταση των Φιτιπάλντι και Πέτερσον. Ο
Σουηδός φόρεσε επιτέλους το πρώτο του δάφνινο στεφάνι στο Πολ Ρικάρ, και στη συνέχεια
ακολούθησαν άλλα τρία. Για τις Λότους του Κόλιν Τσάπμαν ο τίτλος των κατασκευαστών ήρθε
με θλιβερό τρόπο, όταν ο πιλότος της Τάιρελ Φρανσουά Σεβέρ χάθηκε στο Γουότκινς Γκλεν και
τα γαλάζια μονοθέσια αποσύρθηκαν για να τον τιμήσουν.
1974: Πρώτος τίτλος για τη Μακλάρεν
Mετά την αποχώρηση του Στιούαρτ από την ενεργό δράση, στην Elf-Τάιρελ ήθελαν έναν οδηγό
με δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει. Ο Τζόντι Σέκτερ ήταν η καλύτερη επιλογή για την ομάδα
και μαζί του έφθασε ο Γάλλος Πατρίκ Ντεπαγιέ. Ο Ντέρεκ Γκάρντνερ ετοίμαζε το νέο
μονοθέσιο «007» που θα παρουσιαζόταν σύντομα στις πίστες.
Στην Texaco-Marlboro-Μακλάρεν μετακινήθηκε ο Ε. Φιτιπάλντι για να οδηγήσει τις «Μ 23» στο
πλευρό του Ντένι Χιούλμ. Με την εποπτεία των Φιλ Κερ, Ρομπ Γουόκερ ένα ακόμη αυτοκίνητο
της εταιρίας ήταν στα χέρια του Χέιλγουντ. Με την πρωταθλήτρια JPS-Λότους θα έπαιρνε
μέρος στα Γκραν Πρι ο Τζάκι Iξ, ενώ ο Πέτερσον συνέχιζε την καριέρα του στις χρυσόμαυρες
βολίδες. Η Λότους 72 στις εκδόσεις «D» και «Ε» εξακολουθούσε να υπηρετεί τα αγωνιστικά
σχέδια του Τσάπμαν, που σύντομα σκόπευε να εμφανίσει στα σιρκουί την «9/10» με τον
ημιαυτόματο συμπλέκτη. Ο Κλέι Ρεγκατσόνι επέστρεψε στη Σκουντερία για να βοηθήσει την
προσπάθεια του Φεράρι να ξαναγυρίσει στην κορυφή. Η απόφαση του Έντσο να καλέσει κοντά
του τον Νίκι Λάουντα προκάλεσε αίσθηση και αμφιβολίες για την ορθότητά της. H «312 B3»
στήριζε τις ελπίδες της ιταλικής ομάδας για διάκριση. Η σταδιοδρομία του Ρόιτμαν στα
Γκραν Πρι εξακολουθούσε να είναι δεμένη με την Μπράμπαμ.
Τη νέα «ΒΤ 44» που είχε σχεδιάσει ο Γκόρντον Mάρεϊ θα οδηγούσαν επίσης ο ταλαντούχος Τζον
Γουάτσον και ο Ρίτσαρντ Ρόμπαρτς. Ο κορυφαίος Πίτερ Ρέβσον μεταπήδησε στην UOP-Σάντοου,
όπου θα έβρισκε τον Γάλλο Ζαριέ και μαζί θα προσπαθούσαν για την πρώτη νίκη της ομάδας. Η
«DN 3» που αναμενόταν πίστευαν ότι είναι γι' αυτούς μια καλή λύση. Με σχεδιαστή τον Xάρβι
Ποστλετγουέιτς το αυτοκίνητο του λόρδου Χέσκεθ έπαιρνε την ονομασία «308». Στο τιμόνι του
ήταν ξανά ο Τζέιμς Χαντ. Για το πρωτάθλημα οδηγών θα μετρούσαν τα επτά από τα οκτώ
καλύτερα αποτελέσματα του πρώτου μέρους, ενώ για το δεύτερο δεν υπήρχε κανένας
βαθμολογικός περιορισμός.
Η Φεράρι του Ρεγκατσόνι και η Λότους του Πέτερσον κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις στην
αφετηρία του αγώνα της Αργεντινής. Ο Σουηδός ξεκίνησε πρώτος, όταν δόθηκε η εκκίνηση,
αλλά στο δεύτερο γύρο ο Ρόιτμαν οδήγησε το Μπράμπαμ στην κορυφή μπροστά στους
συμπατριώτες του. Από το 10ο γύρο ο Ντένις Χιούλμ (επονομαζόμενος «Aρκούδα») ακολουθούσε
τον Αργεντινό. Η ώρα περνούσε και τίποτε δεν άλλαζε, ώσπου στην εκπνοή της αναμέτρησης ο
Ρόιτμαν να χάσει τη νίκη από έλλειψη καυσίμων. H Μακλάρεν πέρασε στην πρώτη θέση και ο
Ντένι Χιούλμ φόρεσε το δάφνινο στεφάνι για τελευταία φορά. Tα μονοθέσια της Σκουντερία
ευχαρίστησαν την ομάδα με τους χρόνους τους, καθώς ήταν 0,5 δλ. ταχύτερες όλων των άλλων
αυτοκινήτων. Oι Φιτιπάλντι και Ρόιτμαν ηγεμόνευσαν τη σειρά εκκίνησης του δεύτερου αγώνα
της περιόδου, στο Ιντερλάγκος της Βραζιλίας. H Μπράμπαμ του Ρόιτμαν όρμησε για τη νίκη με
το σύνθημα του αλυτάρχη, όμως σε οκτώ λεπτά ο Πέτερσον είχε καταλάβει την κορυφή.
Διατηρήθηκε εκεί ώς το 15ο γύρο, που η Μακλάρεν του Ε. Φιτιπάλντι ανέλαβε την αρχηγία της
κούρσας για να την κρατήσει ώς το τέλος. Τον Αργεντινό της Μπράμπαμ άφησε πίσω του ο
Ρεγκατσόνι στον 8ο γύρο και μόλις ο Πέτερσον μπήκε για λάστιχα, ο πιλότος της Φεράρι
βρέθηκε δεύτερος μέχρι τη λήξη. Ο Iξ με σταθερή απόδοση και δίχως να ενοχληθεί ανέβασε τη
Λότους στο βάθρο των νικητών. Η Φεράρι του Λάουντα και η Σέρτις του Kάρλος Πάτσε
παρατάχθηκαν πρώτες στη γραμμή εκκίνησης του Κυαλάμι, στη Νότιο Αφρική. Ο Μερτζάριο με
την ISO-Marlboro τους ακολούθησε σε χρόνους, οι νέες Λότους «9» και «10» για τους
Πέτερσον και Iξ παρουσιάστηκαν εδώ. Ο αγώνας θα γινόταν μέσα σε βαρύ κλίμα, καθώς την
προηγούμενη ημέρα είχε σκοτωθεί ο Πίτερ Ρέβσον, κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου των
δοκιμαστικών. Ο κληρονόμος της οικογενείας κατασκευαστών καλλυντικών της Pεβλόν,
παραφράζοντας ελαφρά το επίθετό του, είχε δημιουργήσει μεγάλη φήμη στους αγώνες του
πρωταθλήματος Καν Αμ και είχε ώς τότε κερδίσει δύο Γκραν Πρι. Ο Λάουντα προηγήθηκε μέχρι
τον 9ο γύρο, δεν μπόρεσε όμως να αντισταθεί στην Μπράμπαμ του Ρόιτμαν, που του πήρε την
πρωτοπορία για να την κρατήσει ώς την πτώση της σημαίας. Ελάχιστα υπολείφθηκε η Λότους
«9» του Πέτερσον σε χρόνο έναντι της Φεράρι του Λάουντα, στο αυτοκινητοδρόμιο της Χαράμα.
Τα δύο μονοθέσια κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις της εκκίνησης, ενώ οι Σάντοου «DN 3»
εμφανίζονται με οδηγούς τον Ζαριέ και τον Ρέντμαν, που πήρε τη θέση του αδικοχαμένου
Ρέβσον. Ο Πέτερσον έβαλε το μονοθέσιό του επικεφαλής μόλις άρχισε η αναμέτρηση και για
εικοσιέξι λεπτά έδειχνε σε όλους το δρόμο. Στον 19ο γύρο στη Λότους σημειώθηκε πτώση της
πίεσης του λαδιού και σε λιγότερο από πέντε λεπτά ο Σουηδός παραιτήθηκε από κάθε
φιλοδοξία του. Για ελάχιστη ώρα η Λότους «10» του Iξ ανέβηκε στην πρώτη θέση, όμως στον
26ο γύρο το αυτοκίνητο του Βέλγου έμεινε από φρένα. Ήδη στην κορυφή είχε ανέλθει η Φεράρι
του Λάουντα, που τον ακολουθούσε από τον 25ο γύρο ο Ρεγκατσόνι. Οι βολίδες της Σκουντερία
δεν άλλαξαν τη σειρά τους μέχρι την πτώση της σημαίας και για τον Αυστριακό άσσο αυτή
ήταν η πρώτη νίκη. Στο σιρκουί της Νιβέλ oι Φεράρι φαίνονται πολύ δυνατές και ο
Ρεγκατσόνι είναι ένα δευτερόλεπτο ταχύτερος από την Τάιρελ του Σέκτερ, που ακολούθησε σε
χρόνους. Ο Ρεγκατσόνι ήταν εμπρός τα πρώτα σαράντα πέντε λεπτά, όμως στον 38ο γύρο ο
Ελβετός είδε τους Ε. Φιτιπάλντι, Λάουντα να τον προσπερνούν. Συνέχισε την προσπάθειά του
από την τρίτη θέση, αλλά στην εκπνοή της κούρσας τα καύσιμα του μονοθεσίου του τελείωσαν.
Έτσι ο Σέκτερ βρήκε την ευκαιρία να ανεβάσει την Τάιρελ στο βάθρο των νικητών,
περιορίζοντας τον Ρεγκατσόνι στην κατάκτηση των τριών βαθμών. Οι Λότους «72» επέστρεψαν
στο πριγκιπάτο του Μονακό, παρ' όλα αυτά όμως ο Πέτερσον ήταν 0,5 δλ. πιο αργός από τις
Φεράρι. Ο Ρεγκατσόνι επανέλαβε το καλό ξεκίνημα του Βελγίου και προηγήθηκε μέχρι τον 20ό
γύρο. Στην ανεπιτυχή προσπάθειά του να αντισταθεί στον Λάουντα έκανε λάθος και υποχώρησε
αρκετές θέσεις στην κατάταξη. Η Φεράρι του Αυστριακού ήταν εμπρός για δεκαεννέα λεπτά,
ώσπου να προδοθεί από την ανάφλεξη, μένοντας έξω από την αναμέτρηση. Ο Πέτερσον που
ακολουθούσε διατήρησε τη νίκη, την πρώτη της περιόδου για τις Λότους.
Οι Τάιρελ πρώτευσαν στις κατατακτήριες δοκιμές του ?ντερστορπ, στη Σουηδία. Τα γαλάζια
μονοθέσια έδειξαν τη δύναμή τους και στον αγώνα, κατακτώντας τις δύο πρώτες θέσεις. Ο
Σέκτερ ήταν στην κορυφή σε όλη τη διάρκεια της κούρσας, έχοντας πίσω του τον Ντεπαγιέ από
τον 8ο γύρο. Ο Γάλλος απέκτησε τη δεύτερη θέση, όταν ο Πέτερσον αναγκάστηκε να
εγκαταλείψει με σπασμένο ημιαξόνιο. Ο Χαντ συνόδευσε τους πιλότους του Κεν Τάιρελ στην
απονομή, αφού στον 67ο γύρο πρόλαβε τη Φεράρι του Νίκι Λάουντα. Ο Αυστριακός προδόθηκε
από το κιβώτιο ταχυτήτων και αποσύρθηκε έπειτα από πέντε λεπτά. Το πρόβλημα στην αντλία
καυσίμου της Μπράμπαμ του Ρόιτμαν στον 29ο γύρο έδωσε τη δυνατότητα στον Ε. Φιτιπάλντι να
τερματίσει στην τέταρτη θέση μετά την ατυχία των μονοθεσίων της Σκουντερία.
Τα αυτοκίνητα της Φεράρι περιόρισαν τις Μακλάρεν στη δεύτερη σειρά της εκκίνησης του
Ζάντβουρτ. Tα ιταλικά μονοθέσια μετέτρεψαν την αναμέτρηση σε μονόλογο, κατακτώντας τις
δύο πρώτες θέσεις.
Ο Λάουντα, που κατείχε την κορυφή από την αρχή ώς τη λήξη, έκανε δικό του και τον
ταχύτερο γύρο με χρόνο 1.21.39. Ο Ελβετός συνάδελφός του έφθασε στον τερματισμό 8 δλ.
έπειτα από εκείνον, έχοντας κερδίσει από το 2ο γύρο τις μάχες με τον Ντεπαγιέ και τον
Χέιλγουντ. Η Λότους «72» του Πέτερσον παρατάχθηκε πρώτη στην αφετηρία του γαλλικού Γκραν
Πρι, που γινόταν στην πίστα της Nτιζόν. Ο Λάουντα τέθηκε επικεφαλής με το σύνθημα της
έναρξης και οδήγησε τον αγώνα ώς το 17ο γύρο, που ο Ρόνι Πέτερσον τον προσπέρασε με τη
Λότους. Ο Σουηδός παρέμεινε πρώτος μέχρι την πτώση της σημαίας, κερδίζοντας την κούρσα.
Οι Φεράρι των Λάουντα και Ρεγκατσόνι τον ακολούθησαν ώς την απονομή στο βάθρο των
νικητών. Ο Λάουντα με τη Φεράρι και ο Πέτερσον με τη Λότους «72 Ε» στο σιρκουί του
Μπραντς-Χατς έκαναν τον ίδιο χρόνο στις δοκιμές και τα μονοθέσιά τους βρέθηκαν ξανά στην
πρώτη σειρά της εκκίνησης. Ο Κάρλος Πάτσε, περνώντας στο στρατόπεδο της Μπράμπαμ, είχε
μια «ΒΤ 44» για την αναμέτρηση. Για πρώτη φορά μια γυναίκα, η Λέλα Λομπάρντι προσπάθησε
να προκριθεί σε αγώνα της Φ1, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Ο Αυστριακός πιλότος της Φεράρι
ανέλαβε τον πρώτο λόγο, όταν ο αγώνας άρχισε και για εννενήντα πέντε λεπτά το κόκκινο
μονοθέσιο ήταν μπροστά. Στον 69ο γύρο η Τάιρελ του Τζόντι Σέκτερ προπορεύθηκε του
Λάουντα, που αντιμετωπίζοντας απρόοπτα προβλήματα επισκέφθηκε ύστερα από έξι λεπτά τα
πιτ. Εκεί άλλαξε το δεξί πίσω τροχό του αλλά δεν πρόλαβε να ξαναμπεί στη μάχη. Δύο γύρους
αργότερα ο Σέκτερ έβλεπε πρώτος την καρό σημαία, προηγούμενος του Ε. Φιτιπάλντι, που είχε
περάσει τον Ρεγκατσόνι στον 40ό γύρο.
Οι θεατές στο Νίρμπουργκρινγκ είδαν τις βολίδες της Φεράρι να πρωτεύουν άνετα στις
χρονομετρήσεις της κλασικής διαδρομής. Ο Φρανκ Oυίλιαμς δίνει την ευκαιρία στον Zακ Λαφίτ
να αρχίσει τη σταδιοδρομία του στη Φ1 και ο νεαρός Γάλλος εγκαταλείπει στο 2ο γύρο από
πρόβλημα στον τροχό. Για τον Μάικ Χέιλγουντ με τη Μακλάρεν «Μ 23» αυτή ήταν η τελευταία
συμμετοχή, καθώς είχε μια άσχημη έξοδο στο 12ο γύρο, σπάζοντας τα πόδια του. Η Φεράρι του
Ρεγκατσόνι κυριάρχησε σε όλο τον αγώνα και παρέμεινε πρώτη μέχρι το τέλος.
Oι Μπράμπαμ εντυπωσίασαν στην Αυστρία με την ταχύτητά τους και ο Ρόιτμαν έβαλε την «ΒΤ
44» στην πρώτη σειρά, δίπλα στη Φεράρι του Λάουντα. Ο Κάρλος Πάτσε ξεκινούσε ακριβώς πίσω
από τον Αργεντινό. Μόλις ο αλυτάρχης κατέβασε τη σημαία, ο Ρόιτμαν τοποθετήθηκε στην
κορυφή και νίκησε για δεύτερη φορά στη σταδιοδρομία του. Ο Λάουντα κρατήθηκε στη δεύτερη
θέση ώς το 12ο γύρο, που τον διαδέχθηκε η Φεράρι του Ρεγκατσόνι. Η είσοδος του Αυστριακού
στα πιτ για να του αλλάξουν το... κουτί της ανάφλεξης δεν τον βοήθησε ιδιαίτερα, αφού σε
λιγότερο από δέκα λεπτά έφυγε από την κούρσα. Στον 39ο γύρο οι Πέτερσον, Πάτσε
προπορεύτηκαν της Φεράρι του Ελβετού αλλά η προσπάθειά τους δεν κράτησε πολύ. Στα επόμενα
δώδεκα λεπτά ο Σουηδός εγκατέλειψε από βλάβη στο ημιαξόνιο και η Μπράμπαμ του Βραζιλιάνου
από πρόβλημα στην τροφοδοσία. Ο Ντένι Χιούλμ είδε το δρόμο για τη δεύτερη θέση να ανοίγει
και με μια οδήγηση χωρίς λάθη έφθασε στον τερματισμό μετά την Μπράμπαμ του Αργεντινού.
Ο Ντέρεκ Γκάρντνερ και ο Κεν Τάιρελ ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις με την Γκουντγίαρ,
πείθουν τους υπευθύνους της να παρασκευάσουν ειδικά γι' αυτούς ελαστικά μικρότερων
διαστάσεων για τους εμπρός τροχούς. Tο πρόγραμμα που είναι γνωστό ως «Project 34» για την
κατασκευή εξάτροχων αγωνιστικών αυτοκινήτων, παίρνει το πράσινο φως.
Τρεις Μπράμπαμ ακολούθησαν σε χρόνους τον Λάουντα, στις κατατακτήριες δοκιμές της Μόντσα.
Οι Φεράρι ξεκίνησαν εντυπωσιακά την αναμέτρηση και ο Λάουντα ανέλαβε την πρωτοπορία. Στον
29ο γύρο ο Αυστριακός βρέθηκε στη δεύτερη θέση, καθώς ο Iταλοελβετός συνάδελφός του το
διαδέχθηκε στην κορυφή. Απογοητευμένοι οι Ιταλοί φίλαθλοι είδαν την κόκκινη βολίδα του
Λάουντα να αφήνει τη μάχη με σπασμένο κινητήρα. Η ψυχολογία τους έπεσε ακόμη περισσότερο,
όταν στον 41ο γύρο την ίδια κατάληξη είχε και η προσπάθεια του Ρεγκατσόνι. Το πεδίο
έμεινε ελεύθερο στον Ρόνι Πέτερσον και ο μεγάλος Σουηδός νικά για δεύτερη φορά μέσα στο
«ναό της ταχύτητας». Η βαθμολογία του παγκόσμιου πρωταθλήματος οδηγών, δύο γύρους πριν
από τη λήξη της περιόδου, είχε μεταβληθεί ως εξής: Ρεγκατσόνι 46, Σέκτερ 45, Ε.
Φιτιπάλντι 43, Λάουντα 36, Πέτερσον 31.
Το δημιούργημα του Τζέφρι Φέρις, η «PC-1» ιδιοκτησίας του Ρότζερ Πένσκε με οδηγό τον Μαρκ
Ντόναχιου, εμφανίστηκε στην εκκίνηση για το Γκραν Πρι του Καναδά. Μια ακόμη νέα παρουσία
στον αγώνα ήταν το μονοθέσιο που είχε σχεδιάσει ο Μόρις Φίλιπ, κατά εντολή των
Παρνέλι-Tζόουνς. Το οδηγούσε ο Μάριο Αντρέτι και το αυτοκίνητο πήρε την ονομασία «VPJ 4».
Τα δύο νέα μονοθέσια προμήθευε με κινητήρες η Κόσγουορθ-Φορντ. Στην πίστα του Μόσπορτ ο
Ε. Φιτιπάλντι πρώτευσε στις δοκιμές και ήταν έτοιμος να διεκδικήσει τον τίτλο. Ο Νίκι
Λάουντα κρατήθηκε σε επαφή με τη νίκη επί ογδόντα τέσσερα ολόκληρα λεπτά, παραμένοντας
επικεφαλής στον αγώνα. Ένα λάθος στον 68ο γύρο ήταν αρκετό για να χάσει ο Αυστριακός ό,τι
με κόπο είχε κτίσει ώς εκείνη τη στιγμή. Για τη Μακλάρεν του Βραζιλιάνου ήταν πιο απλό να
παραμείνει στην κορυφή το υπόλοιπο διάστημα της κούρσας, όπως και έγινε.
Στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς που γινόταν στο Γουότκινς Γκλεν, οι Χαντ και Ρόιτμαν
επικράτησαν σε χρόνους στα δοκιμαστικά και κατατάχθηκαν πρώτοι στην εκκίνηση. Για τρίτη
φορά η Μπράμπαμ του Κάρλος Ρόιτμαν έμεινε επικεφαλής σε αγώνα από την αρχή έως τη λήξη
του, δίνοντας το κύπελλο της νίκης στον Μπέρνι Έκλεστον. Ένας μεγάλος αποχαιρετούσε
εκείνη την ημέρα τα Γκραν Πρι: Ο Ντένις Χιούλμ, νικητής της διοργάνωσης του 1967, βγήκε
από το «κόκπιτ» της Μακλάρεν στον 5ο γύρο με βλάβη στον κινητήρα. Οι φίλοι της Φ1 θα
προτιμούσαν ο Νεοζηλανδός να μην έβγαζε ποτέ την αγωνιστική του φόρμα, αλλά για όλους
φθάνει κάποτε αυτή η στιγμή.
1975: Από τον Σέρτις στον Λάουντα
Η πρωταθλήτρια Tέξακο Mάρλμπορο-Mακλάρεν των Τέντι Μάγιερ, Φιλ Κερ κάλεσε κοντά της ως
δεύτερο οδηγό τον Γιόχεν Μας. Η «Μ 23» που σχεδίασε ο Γκόρντον Kόπουκ παρέμενε για τρίτη
αγωνιστική περίοδο το όπλο της ομάδας στα Γκραν Πρι. Στην Eλφ-Τάιρελ διατήρησαν το δίδυμο
των οδηγών, συνεχίζοντας τη χρήση και εξέλιξη του μονοθεσίου «007». Ο Μπέρνι Έκλεστον
εξασφάλισε για τις Μπράμπαμ έναν νέο υποστηρικτή, την Mαρτίνι & Pόσι. H «BT 44»
εξακολουθούσε να υπηρετεί τις φιλοδοξίες των Ρόιτμαν και Πάτσε. Ο Βιτόριο Μπραμπίλα και η
Λέλα Λομπάρντι στον τέταρτο γύρο της περιόδου παρέλαβαν το νέο μονοθέσιο, τη Μαρτς «751».
Oι Μαξ Μόσλι, Ρόμπιν Χερντ είχαν ως κυριότερο χρηματοδότη την Mπέτα και ο Χανς Στουκ την
οδήγησε σε αρκετούς αγώνες. Oι Ζαριέ και Πράις θα προσπαθούσαν για την πρώτη νίκη της
Σάντοου με την καινούργια «DN 5», που σχεδίασε ο Τόνι Σαουθγκέιτ. H φιλόδοξη προσπάθεια
από τη Βραζιλία λεγόταν Kοπερσούκαρ και είχε αγωνιστικό διευθυντή τον αδελφό του
πρωταθλητή, Γουίλσον Φιτιπάλντι. Δημιουργήθηκε με κεφάλαια της βιομηχανίας ζάχαρης της
χώρας του και τα πρώτα αυτοκίνητα ονομάστηκαν «FD-01», «FD-02» και «FD-03». Σχεδιαστής
τους ήταν ο νεαρός Ρικάρντο Ντιβίλα. Όλοι έλεγαν πως από την επόμενη περίοδο ο μεγάλος
Βραζιλιάνος θα ήταν κοντά στην ομάδα. Η Φεράρι SEFAC ετοίμασε ένα νέο μονοθέσιο, που οι
Λάουντα και Ρεγκατσόνι θα είχαν στα χέρια τους από τον αγώνα της Νότιας Αφρικής. Ο Μάουρο
Φοργκιέρι με συνεργάτες τους Μπούσι και Ρόκι, παρουσιάζουν την «312 Τransversalmente». To
αυτοκίνητο απέδιδε 495 ίππους στις 12.200 σ.α.λ., είχε ανάφλεξη της Mαρέλι, φρένα της
Λόκχιντ και αμορτισέρ από την Κόνι. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν, όπως πάντα, κατασκευασμένο
από τη Σκουντερία. Μόνο που αυτή τη φορά οι σχεδιαστές του προχώρησαν ακόμη περισσότερο.
Το τοποθέτησαν κάθετα στο διαμήκη άξονα, μεταξύ των ορίων του μεταξονίου. (Eξ ου και ο
κωδικός «Transversalmente»). Τρεις 12κύλινδροι κινητήρες είχαν υπηρεσία στα Γκραν Πρι. Ο
«Ρ 200» της BRM, o «Boxer» της Φεράρι και εκείνος της Ματρά που αγωνίστηκε μόνο δύο
φορές. Δεκατέσσερις ήταν συνολικά οι ομάδες που χρησιμοποιούσαν τον 8κύλινδρο της
Κόσγουορθ-Φορντ. Εκτός της BRM (Τύπος 161) και της Φεράρι που είχαν δικά τους κιβώτια
ταχυτήτων, ο υπόλοιπος ανταγωνισμός προμηθευόταν αυτά που ετοίμαζε η Χιούλαντ. Οι Λότους,
Μπράμπαμ, Μαρτς είχαν για τα μονοθέσιά τους τα φρένα της Γκίρλιγκ και όλες οι άλλες
ομάδες εκείνα της Λόκχιντ. Η εταιρία ελαστικών Γκουντγίαρ είχε πλέον μείνει μόνη στις
πίστες της Φόρμουλα 1. Το πρωτάθλημα χωρίστηκε σε δύο περιόδους των επτά αγώνων. Για τον
τίτλο των οδηγών θα μετρούσαν τα έξι καλύτερα αποτελέσματα κάθε περιόδου.
Η νέα Σάντοου «DN 5» του Ζαριέ έκανε τον ταχύτερο χρόνο στις δοκιμές του αγώνα της
Αργεντινής, όμως όταν δόθηκε η εκκίνηση το αυτοκίνητο δεν μπόρεσε να ξεκινήσει. H
Κοπερσούκαρ-Φορντ « FD-01» από τη Βραζιλία κάνει την πρώτη της εμφάνιση με τον Γουίλσον
Φιτιπάλντι και παρατάσσεται τελευταίο στη γραμμή εκκίνησης. Η Μπράμπαμ, που οδηγούσε ο
Κάρλος Ρόιτμαν, προηγήθηκε μόλις ο αλυτάρχης κατέβασε τη σημαία του. Ο Αργεντινός έμεινε
επικεφαλής ως τον 23ο γύρο, που ένιωσε το μονοθέσιό του να υποστρέφει έντονα. Έξι ακόμη
λεπτά το Μπράμπαμ έζησε την εμπειρία της κορυφής, ώσπου η Χέσκεθ του Χαντ να προσπεράσει.
Αργότερα τον Ρόιτμαν υποσκέλισε η Μακλάρεν του Φιτιπάλντι, αφήνοντάς τον οριστικά στην
τρίτη θέση. Ο Βραζιλιάνος πρωταθλητής ακολουθούσε με το ισχυρότερο μονοθέσιό του τον
Βρετανό, περιμένοντας για ένα του λάθος. Αυτό έγινε και ο Ε.Φιτιπάλντι νίκησε τον αγώνα,
έχοντας πίσω του τη φιλόδοξη Χέσκεθ.
Ο Ζαριέ νίκησε στις δοκιμές και στο Ιντερλάγκος της Βραζιλίας και μαζί με τον πρωταθλητή
Ε. Φιτιπάλντι τοποθέτησε το μονοθέσιό του στην πρώτη σειρά της εκκίνησης. Ο Κάρλος
Ρόιτμαν ξεκίνησε πρώτος αλλά μέχρι τον 5ο γύρο ο Γάλλος Ζαριέ με τη Σάντοου βρήκε την
ευκαιρία να τον προσπεράσει. Τα εβδομήντα επόμενα λεπτά το μονοθέσιό του πρωτοπορούσε με
άνεση, καθώς η απόδοσή του άγγιζε το τέλειο. Δυστυχώς όμως για εκείνον, στον 32ο γύρο
χάλασε η αντλία του injection στερώντας την πρώτη του νίκη και αναγκάζοντάς τον να
εγκαταλείψει. Ο Κάρλος Πάτσε, που εδώ και πολλή ώρα τον ακολουθούσε με το Μπράμπαμ,
βρέθηκε αναπάντεχα στην κορυφή, ενθουσιάζοντας τους Βραζιλιάνους φιλάθλους. Διατηρήθηκε
εκεί στους υπόλοιπους οκτώ γύρους μέχρι την πτώση της σημαίας και πήρε το κύπελλο στην
απονομή για πρώτη φορά στην καριέρα του. Οι Φεράρι «312 Τ» θα έκαναν τον πρώτο τους αγώνα
στο Κυαλάμι, με τον Λάουντα να περιμένει την εκκίνηση στη δεύτερη σειρά και τον
Ρεγκατσόνι στην πέμπτη. Oι Μπράμπαμ πήγαν καλύτερα από όλους στις δοκιμές και οι Πάτσε,
Ρόιτμαν θα ξεκινούσαν από την κορυφή. Ήταν μια θαυμάσια ημέρα για τον Σέκτερ και τις
Τάιρελ, αφού από το 2ο μόλις γύρο είχε λυγίσει το Μπράμπαμ του Πάτσε για να μην
αποχωριστεί την πρώτη θέση μέχρι ο αγώνας να λήξει. Ο Κάρλος Πάτσε ήταν δεύτερος ώς τον
12ο γύρο, που ο συνάδελφός του, Ρόιτμαν, τον προσπέρασε για να μείνει εκεί μέχρι την
πτώση της σημαίας. Ο Ντεπαγιέ από τον 4ο γύρο επιβλήθηκε του Πέτερσον και δώδεκα λεπτά
αργότερα πήρε την τρίτη θέση από τον Πάτσε. Ο Βραζιλιάνος της Μπράμπαμ δεν ελάττωσε την
προσπάθειά του και στον 36ο γύρο προπορεύτηκε της Μακλάρεν του Ε. Φιτιπάλντι, για να
τερματίσει πίσω από την Τάιρελ του Γάλλου. Δική του ήταν και η ταχύτερη διαδρομή με χρόνο
1.17.20.
Οι Φεράρι επικράτησαν στις κατατακτήριες χρονομετρήσεις του ισπανικού Γκραν Πρι και στη
δεύτερη σειρά οι Χαντ, Αντρέτι περίμεναν το σύνθημα του αλυτάρχη. Από τη δέκατη σειρά στο
βολάν μιας Χέσκεθ, ο Αυστραλός ?λαν Tζόουνς παίρνει το βάπτισμα του πυρός. Ο πρωταθλητής
Ε. Φιτιπάλντι κάνει στις δοκιμές με τη Μακλάρεν χρόνο 2.10.2 και μένει έξω από τη μάχη,
αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο στα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, που οι οργανωτές είχαν πάρει
για την κούρσα. Οι οδηγοί είχαν διαμαρτυρηθεί έντονα, θεωρώντας πως η πιθανότητα κινδύνων
ήταν υψηλή, αλλά κανένα θετικό αποτέλεσμα δε βγήκε από την αντίδρασή τους. Ο αγώνας
άρχισε με μια ανόητη σύγκρουση μεταξύ των Φεράρι, που άφησε τον Λάουντα αμέσως έξω από
την αναμέτρηση. Ο Ρεγκατσόνι άντεξε με στραβωμένο ρύγχος ώς τον 25ο γύρο, που εγκατέλειψε
οριστικά. Ο Χαντ οδήγησε τους υπόλοιπους από την πρώτη θέση μέχρι τον 6ο γύρο, που
γλίστρησε έξω από την πορεία του πατώντας τα λάδια που είχε αφήσει η Τάιρελ του Σέκτερ. H
Παρνέλι του Αντρέτι κάνει την έκπληξη, παίρνοντας την αρχηγία για τα επόμενα δεκαπέντε
λεπτά. Αυτό δεν έμελλε να συνεχιστεί περισσότερο, μια και ο Αντρέτι σπάζοντας την
εξάτμισή του, που είχε τραυματιστεί από επαφή με την Σέρτις του Γουάτσον στον 1ο γύρο,
αναγκάστηκε να αποσυρθεί. Στη συνέχεια, για πρώτη και μοναδική φορά, το Χιλ-Φορντ «GH-2»
του βετεράνου πρωταθλητή με οδηγό τον Ραλφ Στόμελεν ηγείται σε αγώνα Γκραν Πρι. Ο Πάτσε
με την Μπράμπαμ ακολουθούσε τον πρωτοπόρο. Προτού περάσουν τα επόμενα δεκατρία λεπτά ο
Έμερσον Φιτιπάλντι επιβεβαιώνεται τραγικά: κατά τη διάρκεια του 25ου γύρου κι ενώ ο
Στόμελεν έμπαινε στη στροφή, που το '69 είχαν σπάσει οι αεροτομές των Λότους, το
μονοθέσιό του έχασε την πίσω πτέρυγα. Το αυτοκίνητο έφυγε αριστερά μέσα σε ένα σύννεφο
σκόνης, ο Πάτσε προσπάθησε να το αποφύγει χτυπώντας στο στηθαίο. Το αυτοκίνητο τινάχτηκε
ψηλά πάνω από την Μπράμπαμ και έπεσε στους θεατές, με αποτέλεσμα πέντε από αυτούς να
χάσουν τη ζωή τους και δέκα να τραυματιστούν. Το χτυπημένο Στόμελεν έτρεξε και
απελευθέρωσε ο Γουίλσον Φιτιπάλντι. Τίποτα και για κανέναν δεν πήγε καλά σε αυτήν την
κούρσα, που οι απαράδεκτοι διοργανωτές της διέκοψαν οριστικά ύστερα από έξι λεπτά.
Νικητής αναδείχθηκε ο επερχόμενος Μας με τη Μακλάρεν, έχοντας διαδεχθεί στην κορυφή τον
Τζάκι Iξ που τερμάτισε πίσω του. Στον 20ό γύρο η Λέλα Λομπάρντι προπορεύτηκε της Oυίλιαμς
του Μπράιζ, κατορθώνοντας έτσι να γίνει η πρώτη γυναίκα που βαθμολογήθηκε σε Γκραν Πρι.
Ο Νίκι Λάουντα κερδίζει τις δοκιμές στο πριγκιπάτο του Μονακό και οι Σάντοου τον
ακολουθούν σε χρόνους, ενώ την παράταξη κλείνει η Χέσκεθ του ?λαν Τζόουνς. Ο πρώην
παγκόσμιος πρωταθλητής Γκράχαμ Χιλ δεν κατάφερε να πάρει μέρος στην κούρσα, επειδή δεν
έκανε τον απαιτούμενο χρόνο στις δοκιμές. Το 1.29.49 δεν του έφθασε, αλλά ο παλιός θρύλος
δεν εννοούσε να τα παρατήσει. Ωστόσο, αυτή ήταν η τελευταία φορά που οι φίλοι του σπορ
τον είδαν αγωνιζόμενο. Ο Βρετανός είχε ανεβάσει τις συμμετοχές του στον απλησίαστο αριθμό
των 176, ήδη πρώτος σε παρουσίες εδώ και πολλά χρόνια. Ο Λάουντα απειλήθηκε μόνο για
λίγο, όταν στον 25ο γύρο η Λότους «72 Ε» του Πέτερσον πήρε προσωρινά την πρώτη θέση. Από
τη στιγμή που ξαναγύρισε στην κορυφή, έμεινε εκεί ώς την πτώση της σημαίας. Ήταν η πρώτη
νίκη της Φεράρι στο Μονακό από το '55 με τον Μορίς Τρεντινιάν.
Οι Λάουντα και Πάτσε ηγεμόνευσαν τη γραμμή εκκίνησης στο Ζόλντερ, όπου γινόταν το βελγικό
Γκραν Πρι. Η Μαρτς του Μπραμπίλα και η Φεράρι του Ρεγκατσόνι παρατάχθηκαν στη δεύτερη
σειρά. Οι Λότους «72 Ε» είχαν καταταγεί και πάλι χαμηλά, στην έβδομη και όγδοη σειρά της
αφετηρίας. Μόλις ο αφέτης κατέβασε τη σημαία, η Φεράρι του Λάουντα έφυγε μπροστά, παρόλο
που ο οδηγός της επέλεξε την εξωτερική γραμμή της παράταξης. Στο δεύτερο γύρο ο
παράτολμος Μπραμπίλα για ελάχιστες στιγμές κράτησε την πρώτη θέση για τη Μαρτς,
επιχειρώντας ένα «εκτός ορίων» προσπέρασμα. Από τον 6ο γύρο ο Αυστριακός τελείωσε τους
λογαριασμούς του με τον Κάρλος Πάτσε και νίκησε άνετα τον αγώνα. Η καλή απόδοση της Μαρτς
«751» και του Μπραμπίλα επιβεβαιώθηκε στο ?ντερστορπ της Σουηδίας, όπου ο Ιταλός νίκησε
τις κατατακτήριες δοκιμές. Ξεκίνησε τον αγώνα με μαλακότερα ελαστικά και προηγήθηκε μέχρι
το 17ο γύρο, ώσπου το εμπρός αριστερό λάστιχο άρχισε να χάνει αέρα, με επακόλουθο Ρόιτμαν
και Ζαριέ να τον προσπεράσουν. Μισή ώρα αργότερα ο Γάλλος αντιμετώπισε πρόβλημα με την
πίεση λαδιού της Σάντοου και εγκατέλειψε. Στον 70ό γύρο τα λάστιχα της Μπράμπαμ του
Αργεντινού δεν μπόρεσαν να τον βοηθήσουν να κρατήσει πίσω του τη Φεράρι του Λάουντα. Ο
Αυστριακός είχε σκληρότερη σύνθεση για τα δικά του ελαστικά και έτσι κατόρθωσε να
ξεπεράσει το Μπράμπαμ και να νικήσει για τρίτη συνεχόμενη φορά. Οι Φεράρι ξαναγύρισαν
στην πρώτη σειρά της αφετηρίας, κερδίζοντας τα δοκιμαστικά στο Ζάντβουρτ. Ύστερα από
αρκετά χρόνια εμφανίστηκε στα Γκραν Πρι ένα ιαπωνικό μονοθέσιο, το Maki «F101C». H
προσπάθεια αυτή χρησιμοποιούσε τον κινητήρα Φορντ-Κόσγουορθ αλλά δεν κατόρθωσε να
προκριθεί για την κούρσα, καθώς το αυτοκίνητο ήταν 13 δλ. αργότερο από τις Φεράρι.
Πιλότος ήταν ο Φουσίντα, ο πρώτος Iάπωνας που αποπειράθηκε να διακριθεί σε αγώνα της Φ1.
Η εκκίνηση δόθηκε κάτω από βροχή, σιγά-σιγά όμως η πίστα άρχισε να στεγνώνει και από τον
7ο ώς τον 14ο γύρο όλοι οι οδηγοί επισκέφθηκαν τα πιτ για να αλλάξουν λάστιχα. Ο Λάουντα
ήταν επικεφαλής ώς εκείνη τη στιγμή και οι Φεράρι πήγαν τελευταίες για την αλλαγή. Ο Κλέι
Ρεγκατσόνι κράτησε την αρχηγία, ώσπου να κάνει και αυτός την είσοδό του στα πιτ, με
συνέπεια η πρώτη θέση να περάσει στη Χέσκεθ του Τζέιμς Χαντ. Επιστρέφοντας ο Λάουντα
βρήκε μπροστά του τη Σάντοου του Ζαριέ. Επτά φορές αποπειράθηκε να τον προσπεράσει, για
να το κατορθώσει τελικά κατά τη διάρκεια του 43ου γύρου στη στροφή «Ταρζάν». Δεν μπόρεσε
όμως να αφαιρέσει τη νίκη από τον Χαντ και τερμάτισε δεύτερος με 1 δλ. διαφορά. Αυτή ήταν
η πρώτη νίκη του Τζέιμς Χαντ και η μοναδική του λόρδου Χέσκεθ, ως ιδιοκτήτη ομάδας.
Η Φεράρι του Αυστριακού ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο των δοκιμών στο σιρκουί του Πολ
Ρικάρ, όπου γινόταν το γαλλικό Γκραν Πρι. Ο Ζαν-Πιέρ Ζαμπούιγ στο πιλοτήριο μιας Τάιρελ
«007» θα συμμετείχε στην αναμέτρηση. Η Σκουντερία ξαναγύρισε στις νίκες, με το Νίκι
Λάουντα να μην απομακρύνεται καθόλου από την πρώτη θέση σε όλη τη διάρκεια της κούρσας. Ο
Ρεγκατσόνι τον ακολουθούσε από τη δεύτερη θέση μέχρι τον 6ο γύρο, που μια μηχανική βλάβη
σταμάτησε το αυτοκίνητό του. Ο Σέκτερ τον διαδέχθηκε στην κατάταξη, ώσπου τέσσερα λεπτά
αργότερα να τον νικήσει η Χέσκεθ του Χαντ, που διατηρήθηκε εκεί ώς την πτώση της σημαίας.
Οι Φεράρι υποχώρησαν στη δεύτερη σειρά της εκκίνησης στο αυτοκινητοδρόμιο του
Σίλβερστοουν. H Μπράμπαμ «ΒΤ 44» του Κάρλος Πάτσε ανέλαβε την πρωτοπορία μέχρι το 12ο
γύρο, που ο Ρεγκατσόνι αντικατέστησε τον Βραζιλιάνο στην κορυφή. Ακολούθησε βροχή και όλα
τα μονοθέσια επισκέφθηκαν τα πιτ για να φορέσουν τα ανάλογα ελαστικά. Ο Pεγκατσόνι άλλαξε
επίσης και την πίσω πτέρυγα της Φεράρι «312 Τ». Η Σάντοου του Πράις κατείχε τώρα την
πρώτη θέση, αλλά στον 20ό γύρο ο Βρετανός γλίστρησε έξω από το δρόμο και εγκατέλειψε. Στα
επόμενα είκοσι λεπτά για τη νίκη ανταγωνίστηκαν οι Πάτσε, Σέκτερ και Ζαριέ. Εν τω μεταξύ
η βροχή σταμάτησε και κάποιοι, όπως ο Ρεγκατσόνι στον 33ο γύρο, έτρεξαν να
αντικαταστήσουν τα λάστιχά τους με σλικ. Ο Τζέιμς Χαντ οδηγούσε τον αγώνα από τον 34ο
γύρο, ώσπου δώδεκα λεπτά αργότερα ο Ε. Φιτιπάλντι είχε την ευκαιρία να βρεθεί επικεφαλής.
Είχε φθάσει ο 55ος γύρος, όταν η βροχή ξανάρχισε δυνατή. Όσοι οδηγοί δεν πρόλαβαν να πάνε
για αλλαγή ελαστικών, έβγαιναν λόγω της μεγάλης ολισθηρότητας του δρόμου στις στροφές
Club και Stowe, σπάζοντας τα μονοθέσιά τους. Ανάμεσα στους άτυχους οι Σέκτερ, Χαντ και
Ντόναχιου. Ο Ε. Φιτιπάλντι βρισκόταν στα πιτ αλλάζοντας τα λάστιχά του, όταν
πληροφορήθηκε πως είχε κερδίσει την κούρσα που διακόπηκε έντεκα γύρους πριν από το τέλος.
Ο Νίκι Λάουντα ήταν ο ταχύτερος όλων στις δοκιμές του Νίρμπουργκρινγκ, με την Μπράμπαμ
του Πάτσε να ακολουθεί σε χρόνους. Οι Τάιρελ περίμεναν την έναρξη από τη δεύτερη σειρά, ο
δημοσιογράφος Xέρναλντ Eρλ έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός με μια Χέσκεθ. Από την ομάδα της
Λότους είχε πλέον αποχωρήσει ο Τζάκι Iξ και στη Γερμανία τον αντικατέστησε ο Tζον
Γουάτσον. Ο Νίκι Λάουντα έβαλε τη Φεράρι του στην πρώτη θέση, μόλις δόθηκε η εκκίνηση,
και για εννέα γύρους οδήγησε τον αγώνα. Μόλις ο Κλέι Ρεγκατσόνι εγκατέλειψε με βλάβη στον
κινητήρα, το πεδίο έμεινε ελεύθερο στον Κάρλος Ρόιτμαν να νικήσει. Ο Ντεπαγιέ διατηρούσε
τη δεύτερη θέση ώς τον 8ο γύρο που τον διαδέχθηκε ο Χαντ. H Χέσκεθ του Βρετανού έφυγε
άπρακτη με σπασμένο ημιαξόνιο έπειτα από δεκαπέντε λεπτά. Την κατάταξη παρέλαβε προσωρινά
ο Τόνι Πράις για να την παραδώσει οριστικά στην Oυίλιαμς του Ζακ Λαφίτ.
Ο θάνατος του 38χρονου Μαρκ Ντόναχιου κατά τη διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών του
αυστριακού Γκραν Πρι σκόρπισε τη θλίψη στους φίλους του σπορ. Ο άτυχος Αμερικανός χάθηκε
οδηγώντας τη Μαρτς του Ρότζερ Πένσκε, προσπαθώντας να επιτύχει κάποιο καλύτερο χρόνο.
Επανεμφανίζεται για πρώτη φορά μετά το ατύχημά του στην Ισπανία ο Ρολφ Στόμελεν με τη
Χιλ-Φορντ «GH-3». Οι Λάουντα και Χαντ τοποθέτησαν τα μονοθέσιά τους επικεφαλής της
γραμμής εκκίνησης, ο Ε. Φιτιπάλντι παρατάχθηκε πίσω τους. Ο Ζαριέ θα αγωνισθεί φορώντας
στη Σάντοου «DN 7» τον κινητήρα της Ματρά, που τόσο πολύ ήθελε να δοκιμάσει. Η Φεράρι του
Λάουντα ξεκίνησε καλύτερα από όλους και μέχρι το 14ο γύρο πρωτοπορούσε ακόμη μια φορά. Σε
εκείνο το σημείο του αγώνα όμως ξέσπασε δυνατή βροχή και το μονοθέσιο του Αυστριακού που
ήταν ρυθμισμένο για στεγνό οδόστρωμα άρχισε να οπισθοχωρεί. Ο Χαντ είχε την ευκαιρία να
προηγηθεί αλλά στο 19ο γύρο η ταχύτητα του Μπραμπίλα επιβραβεύεται, με την άνοδο της
Μαρτς του Ιταλού στην κορυφή. Η βροχή συνεχιζόταν ακατάπαυστα, αλλά ο Μπραμπίλα αύξανε τη
διαφορά από τη Χέσκεθ του Bρετανού διώκτη του. Στον 29ο γύρο οι οργανωτές αποφασίζουν να
διακόψουν την αναμέτρηση και η σειρά των δύο πρώτων παρέμεινε ως είχε. Η νίκη του Βιτόριο
Μπραμπίλα ήταν η πρώτη Ιταλού οδηγού από τη Μόντσα του '66, που ο Λουντοβίκο Σκαρφιότι
είχε κερδίσει με τη Φεράρι.
Στη Μόντσα οι Φεράρι πρώτευσαν στα δοκιμαστικά και οι φίλοι της ομάδας εύχονταν να
εξασφαλίσει η Σκουντερία τον παγκόσμιο τίτλο, τον πρώτο ύστερα από έντεκα ολόκληρα
χρόνια. Με το σύνθημα της έναρξης το μονοθέσιο του Κλέι Ρεγκατσόνι ανέλαβε την
πρωτοπορία, για να τη διατηρήσει σε ολόκληρη τη διάρκεια της κούρσας. Ο Iταλοελβετός
νικητής αναδείχθηκε ο ταχύτερος της ημέρας με χρόνο 1.33.1. Ο Λάουντα ακολουθούσε στη
δεύτερη θέση μέχρι τον 45ο γύρο, που η Μακλάρεν του Ε. Φιτιπάλντι τον προσπέρασε για να
μην αλλάξει η σειρά ξανά ώς τη λήξη. Ο Ρόιτμαν με το Μπράμπαμ «ΒΤ 44» είχε νικηθεί από
τον Βραζιλιάνο στο 13ο γύρο και κατέκτησε την τέταρτη θέση. Η Φεράρι, αθλητικό σύμβολο
της Ιταλίας μαζί με τη «Σκουάντρα Ατζούρα», κατέκτησε τ